kutu

defne'nin arkadaşı için yılbaşı hediyesi.

klozet kapağı

evdekiler yakında çıldırıp duvarları, fayansları da boyayacağımdan endişe ediyorlar. ama güzel oldu...

toprak vazo

böyleydi.

çöp kutusu

öncesi

tepsi

eski bir tepsi. eski hallerini çekmeyi unutmuşum.

sehpa

bunu çok seviyorum. anneannemin eski sehpasıydı.

tepsi

sevgili ekin için boyadığım bir tepsi.

bir dergiden kestiğim vertigo afişi sinema eleştirmeni çiftin evi için uygun olur diye düşündüm. renk seçiminde koltukların kırmızı, sehpaların beyaz, perdelerin siyah olmasının da etkisi var.

kavanoz

öncesi. plastik ilaç kutuları.

sonrası...

guaj resim

sadece esinlenme, sadece oyun. afremov kim, ben kim...

(guaj)

mar adentro

javier bardem'i no country for old men ve the love in the time of cholera'da izlediğimde de oyunculuğuna hayran kalmıştım. bu filmde ise bütün ödülleri topladığına hiç şaşırmadım. hikaye gerçek, film ise mükemmel. ne söylesem spoiler olacağından konuya ilişkin konuşmak istemiyorum. fakat aşk, doğum, ölüm, hayat üstüne daha iyisi yapılamazdı herhalde. javier bardem no country for old men'de kapılardan sığmayan, geniş omuzlu bir adamdı. bu filmde ise vücudu erimiş, omuzları ise bir çocuğunki kadar dar. her bakımdan üstün bir film.

"sonsuza dek içine girmek,
baştan çıkarıcı sevgilim,
denizim..."

denize (mar adentro)
denize
ve derinliğin hafifliğinde
rüyaların gerçek olduğu yerde
iki kişi dileğini gerçekleştirmek için birleşti
senin bakışın ve benim bakışım
kendini tekrarlayan sözsüz bir yankı gibi
daha derin
daha derin
kan ve kemiklerin ötesinde
ama her uyandığımda
ölmüş olmayı diledim
dudaklarım saçlarına karışmışken